Na današnji dan pre 32. godine objavljen album "Seventh Son of the Seventh Son"

Na današnji dan, 11. aprila 1988. godine objavljen sedmi studijski album grupe Iron Maiden “Seventh Son of the Seventh Son”.

Ideja da se album zasniva na uslovno rečeno “folklornom” konceptu i ime albuma “Seventh Son of the Seventh Son” došli su do basiste i osnivača grupe Stevea Harrisa nakon što je pročitao knjigu “Seventh Son” Orson Scotta Carda.

Harris je izjavio: “To je bio naš sedmi studijski album i nisam imao nikakvo ime za njega ili bilo kakve ideje čime da ga ukrasim. Tada sam pročitao priču o sedmom sinu, ovoj mističnoj figuri koja ima natprirodne moći, i u samom početku je to bio samo dobar naslov za sedmi album. Ali tada sam nazvao Brucea i počeo da pričam o tome i ideja je sama porasla .”

Važno je pomenuti i da je album ponovo krasio impresivan omot koji je nacrtao Derek Riggs, njihov tadašnji “redovni” autor
omota za albume.

“Seventh Son of a Seventh Son“ sadržao je sve elemente klasičnog progressive albuma. Naslovna pesma je u trajanju od skoro 10 minuta što mislimo sasvim dovoljno potvrđuje tu činjenicu. A tu su i česte promene ritmova, atipični aranžmani, primećuje se učešće i Dickinson-a u pisanju pesmama… A bilo je i dosta više klavijatura, koje su feliki fanovi Maiden-a osuđivali. Bend je na ovom izdanju odlučio da izađe iz svojih poznatih okvira i istraži nove teritorije. Što se dobrom delu fanova i nije baš najviše svidelo jer to nije to što su navikli od svojih ljubimaca.

Opet, tu je bilo i dovoljno hitova da se zadovolje i okoreli fanovi i masa koja ih pomno prati, “The Evil That Men Do“ ili “Can I Play With Madness“ su ušle u čizme tih hitova i bile su pesme koje su uz naslovnu numeru postale i najpoznatije, i dan danas su neke od njihovih pesama koje prilično često imamo priliku da čujemo. Ove dve numere su zajedno sa uživo verzijom pesme “The Clairvoyant” bili i singlovi.

A ostale numere koje su se našle na izdanju su “Moonchild“, “Infinite Dreams“, “The Prophecy” i “Only the Good Die Young“.

Adrian Smith, dugogodišnji gitarista grupe nakon ovog izdanja ju je napustio i vratio se tek 2000. godine na albumu „Brave New World“, jednom od njihovih najboljih izdanja. Kao razlog za napuštanje benda, Smith navodi odstupanje od pravca koji su zacrtali na albumima „Somewhere in Time“ i „Seventh Son…“.